در گذشته های بسیار دور، دسترسی به اطلاعات به آسانیِ امروز ن
بود.
مردم عادی هیچ گونه دسترسی ای به اطلاعات دسته اول و مفید نداشتند، اغلب
مردم بصورت خانوادگی و در گروه های کوچک قبیله ای زندگی میکردند و در نتیجه
می توانستند اطلاعات و تجربیات و اخبار دست اول را فقط با افراد محدودی
شریک و سهیم شوند. همه ی اطلاعات و اخبار مهم در اختیار انحصاریِ آن یک
درصد قشر اعیان و حکما و سیاستمداران و دولتمردان دنیا قرار داشت. در بهترین شرایط هم از میان مردم عادی فقط آنهایی که با این گروهِ اقلیتِ بزرگان
کشور در تماس بودند می توانستند به اطلاعات مهم و دستِ اول دسترسی پیدا
کنند. با بزرگتر شدن جوامع و افزایش جمعیت، نیاز به کنترل و انحصار بیش از
پیش این اطلاعات ارزشمند بیشتر شد. بعدها بشر با ظهور پدیده ای به نام
اینترنت روبرو شد که این هم باز در ابتدا در دستِ اقلیت برتر جوامع قرار
داشت. با توجه به اینکه از طریق خطوط تلفن داخلیِ ادارات و خانه ها، امکان
دسترسی به اینترنت امکان پذیر شده بود، به تدریج در میان مردم گسترش پیدا
کرد و امکان دسترسی به بانک اطلاعات شخصی و ایجاد بانک های اطلاعاتی بزرگ
را فراهم نمود.
بود.
مردم عادی هیچ گونه دسترسی ای به اطلاعات دسته اول و مفید نداشتند، اغلب
مردم بصورت خانوادگی و در گروه های کوچک قبیله ای زندگی میکردند و در نتیجه
می توانستند اطلاعات و تجربیات و اخبار دست اول را فقط با افراد محدودی
شریک و سهیم شوند. همه ی اطلاعات و اخبار مهم در اختیار انحصاریِ آن یک
درصد قشر اعیان و حکما و سیاستمداران و دولتمردان دنیا قرار داشت. در بهترین شرایط هم از میان مردم عادی فقط آنهایی که با این گروهِ اقلیتِ بزرگان
کشور در تماس بودند می توانستند به اطلاعات مهم و دستِ اول دسترسی پیدا
کنند. با بزرگتر شدن جوامع و افزایش جمعیت، نیاز به کنترل و انحصار بیش از
پیش این اطلاعات ارزشمند بیشتر شد. بعدها بشر با ظهور پدیده ای به نام
اینترنت روبرو شد که این هم باز در ابتدا در دستِ اقلیت برتر جوامع قرار
داشت. با توجه به اینکه از طریق خطوط تلفن داخلیِ ادارات و خانه ها، امکان
دسترسی به اینترنت امکان پذیر شده بود، به تدریج در میان مردم گسترش پیدا
کرد و امکان دسترسی به بانک اطلاعات شخصی و ایجاد بانک های اطلاعاتی بزرگ
را فراهم نمود. 